Mineralen

Diamanten zijn een speciale kristallisatievorm van koolstofatomen. Koolstof is de belangrijkste bouwsteen van de natuur: ook planten, dieren en de mensheid bestaan uit koolstofverbindingen. Diamantkristallen zijn ongeveer 3 miljard jaar geleden ontstaan, op een diepte van 140 tot 200 kilometer in de aarde; ze zijn ontstaan uit koolstof die bij een zeer hoge temperatuur (tot 70.000 kg per cm2) werd blootgesteld aan een zeer hoge druk (tot 2.000 graden Celcius). 

Ongeveer 5% van de totale wereldproductie van diamanten wordt verwerkt tot juwelendiamanten: de rest wordt gebruikt voor industriële doeleinden. Sinds de industriële revolutie in de 19e eeuw hebben diamanten, vanwege hun hardheid, vele toepassingen gehad: slijpschijven, boren, kegels, maar ook in elektronische apparaten voor het trekken van extreem dunne en precies geleidende draad, of in zeer nauwkeurige medische instrumenten.

In sommige industriële toepassingen voor diamanten worden ze opgebruikt en moeten ze regelmatig vervangen worden door nieuwe. Er is dus een voortdurende vraag. Sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw is het mogelijk om kunstmatige diamanten te produceren. Tegenwoordig is 95 – 99% van de in de industrie gebruikte diamanten synthetisch.